‘Praat met ons. Vraag wat we nodig hebben. Wees open en eerlijk.’
We trekken dagelijks op met bedrijven om hun young professionals te helpen topprestaties te leveren op de werkvloer. Een belangrijke manier voor ons om altijd in touch te blijven met onze mede-young professionals, is praten – heel veel praten. In simpele gesprekken ligt vaak een hoop verscholen. We spraken onlangs met Astrid. Ze is 26 jaar, heeft een achtergrond in de journalistiek en werkt bij NPO Kennis.
‘Ik zie werk als een hobby waar je soms ook dingen voor moet doen die je niet leuk vindt.’
Astrid, fijn dat je tijd kon maken. Laten we meteen de diepte ingaan. Welke plek heeft werk in jouw leven?
‘Werk is belangrijk voor me. Zonder werk word ik heel ongelukkig – dat heb ik onder andere gemerkt tijdens mijn burn-out. Ik zie werk als zingeving. Ik wil voelen dat ik nuttig ben, dat ik bij kan dragen en mezelf uit kan dagen. Ik zou nooit werk kunnen doen puur en alleen om geld te verdienen. Ik zie werk eerder als een hobby waar je soms ook dingen voor moet doen die je niet leuk vindt.’
Speelt geld dan geen rol?
‘Geld speelt zeker een rol. Ik wil wel financieel gewaardeerd worden voor wat ik een bedrijf bied. Leven is duur, dus als ik niet voldoende verdien, zou me dat stress geven.’
Oke, geld is dus een basisvoorwaarde, maar het voert niet de boventoon. Wat vind je nog meer belangrijk aan werk?
‘Klopt. Ik wil vooral bijdragen, of impact maken. Dat kan er op verschillende manieren uitzien. Ik vind het bijvoorbeeld fijn als mensen de dingen die ik maak waarderen, dat het ze helpt. Ik vind het ook belangrijk om binnen mijn team gewaardeerd te worden. Daarnaast moet er in de organisatie ruimte zijn om mezelf te ontwikkelen. Om uit te proberen, om nieuwe dingen te leren. Dat kan in de vorm van trainingen – dat is binnen NTR bijvoorbeeld heel goed geregeld. Verder verwacht ik veel vertrouwen om lekker mijn ding te doen. Ik ga daar harder van lopen.’
‘Ik verwacht veel vertrouwen om lekker mijn ding te doen. Ik ga daar harder van lopen.’
Dat is helder. Zie je soortgelijke behoeften bij je mede-young professionals, of is iedereen heel verschillend?
‘Aan de ene kant is iedere young professional heel verschillend. Dat zit meer in het type werk dat we leuk vinden. Binnen mijn team zijn veel young professionals, maar iedereen is anders. Aan de andere kant is er een duidelijke rode draad te zien. We communiceren opener. We praten meer met elkaar over hoe werken werkt, over wat de ander fijn vindt. Verder speelt de behoefte aan balans tussen werk en privé veel meer – we denken er in ieder geval meer over na.
‘We communiceren opener. We praten meer met elkaar over hoe werken werkt, over wat de ander fijn vindt. ’
Je gaf eerder aan dat je een burn-out hebt gehad. Wat heb je daarvan geleerd en wat doe je eraan om te voorkomen dat het opnieuw gebeurt?
‘Die burn-out kwam vooral doordat ik veel dingen deed waar ik niet per se energie van kreeg. En die dingen wilde ik dan wel heel goed doen – dat zorgde voor veel frustratie. Ik leg mezelf makkelijk veel druk op, ik voel me erg verantwoordelijk. Ik heb geleerd om eerder te checken wat er fout gaat, waarom ik iets niet leuk vind. En ik heb ook geleerd om dat beter te communiceren. Af en toe slip ik nog wel eens door de waan van de dag, maar over het algemeen heb ik het snel door als het even niet zo lekker gaat. Ik kan het allemaal wat beter herkennen. En zoals gezegd: ik geef mijn grenzen aan. Ik ben daar nu ook best hard in geworden: als een werkgever mijn grenzen niet respecteert, dan zijn we gewoon geen match.’
‘Als een werkgever mijn grenzen niet respecteert, dan zijn we gewoon geen match.’
Om lekker in je energie te zitten, is het natuurlijk belangrijk om op tijd op te laden, om te rechargen. Wat betekent opladen voor jou? En welke rol zie je daarin voor je werkgever?
‘Wandelen werkt voor mij heel goed. Ik vind het fijn om met collega’s te kletsen over iets dat niet werkgerelateerd is. Soms loop ik ook alleen omdat ik juist even niet wil praten. Verder ben ik heel strikt in mijn balans tussen werk en privé. Ik heb bijvoorbeeld een apart nummer voor werk. Ik vind trouwens ook dat werkgevers daar het goede voorbeeld in moeten geven en bijvoorbeeld niet ‘s avonds nog mailtjes moeten gaan sturen.’
‘Ik vind dat werkgevers het goede voorbeeld moeten geven en bijvoorbeeld niet ‘s avonds nog mailtjes moeten gaan sturen.’
‘Daarnaast denk ik dat werkgevers en managers aandacht moeten geven aan hun team. Dat ze vaker het gesprek aan kunnen gaan, om te ontdekken hoe ieder individu het liefst werkt – want dat is voor iedereen anders. Stel iemand is geen ochtendmens en wil liever in de avond werken, en het past binnen de werkzaamheden, dan moet dat toch kunnen? Waarom zou je vasthouden aan ‘hoe het hoort’ als er duidelijk een betere invulling is?’
‘Waarom zou je vasthouden aan ‘hoe het hoort’ als er duidelijk een betere invulling is?’
Wat begrijpen bedrijven (nog) niet goed genoeg aan young professionals?
Young professionals worden vaak gezien als moeilijk – dat is juist omdat we het allemaal heel goed willen doen. Maar we willen ook graag in balans zijn. Werkgevers vinden dat soms lastig om te zien. Dat wij goed voor onszelf proberen te zorgen is een meerwaarde voor het bedrijf.’
‘Dat wij goed voor onszelf proberen te zorgen is een meerwaarde voor het bedrijf.’
‘Bovendien kan de focus op uren storend zijn. Als mensen een half uur eerder weg willen, moet dat gewoon kunnen. Zolang je je werk maar afhebt. Soms kan je in een halve dag super veel werk verzetten en moet je daarna gewoon even opladen. Verder moeten werkgevers wat mij betreft transparant zijn. Dat betekent bijvoorbeeld geen spelletjes met salarisonderhandelingen. Alles moet open zijn. De structuren moeten helder zijn.’
Als je (HR) managers of werkgevers een gouden tip zou mogen geven over de omgang met young professionals, wat zou die tip dan zijn?
‘Praat met de young professionals in je team. Vraag aan ze hoe ze het liefst werken en ga van daaruit een eerlijk gesprek met ze aan. We snappen heus dat niet al onze wensen daadwerkelijk kunnen – we zijn heel realistisch. Soms moet je dingen doen die niet helemaal chill zijn. Het belangrijkste is dat de relatie tussen werkgever en werknemer gelijkwaardig is. Dus praat met ons. Vraag wat we nodig hebben. Wees open en eerlijk.’